Route

Zaterdag 31 juli 2004
Maasdijk – Bakkum 112,4 km
Vandaag begint ons rondje Nederland. Om 08.00 uur fietsen we weg uit Maasdijk. Het weer belooft veel goeds voor vandaag, want de zon straalt reeds. Eerst richting Hoek van Holland, hier pikken we de LF 1 - Noordzee route op. In een voor ons bekende omgeving slaan we toch een pad in dat wij nog nooit gefietst hebben. Op een enkele hardloper na is het rustig. We laten dan ook snel de bekende badplaatsen Kijkduin en Schevingen achter ons en fietsen door Meijendel naar Wassenaar, Katwijk en Noordwijk. In de twee laatst genoemde badplaatsen is het wat drukker met dagjesmensen die verkoeling zoeken aan zee. Hier stoppen we even voor een koel drankje en vervolgen de weg richting Zandvoort. Gelukkig mijden we hier de drukke boulevard en fietsen we door het Nationale Park Kennemerland. Een prachtig beschermd natuurgebied met al enkele korte klimmetjes. Er zullen vandaag en morgen nog velen volgen over de duintoppen. In een restaurantje even buiten het duingebied eten we een lekkere salade met wat friet. Hierna vervolgen we onze weg door Overveen, Bloemendaal, Santpoort, Driehuis en IJmuiden. Doordat we een routebordje missen, omzeilen we het welbekende kopje van Bloemendaal (nee, absoluut niet gepland). Jammer, maar we gaan deze pittige pukkel nog wel eens bedwingen. In IJmuiden steken we met het veer het Noordzeekanaal over. Via de buiten gebieden van Heemskerk betreden we het natuurgebied Kennemerduin. Hier is het druk met wandelaars en andere fietsers. Af en toe even flink klimmen tegen een duintop, maar het gaat allemaal gemakkelijk. Op een wegwijzer staat aangegeven dat in Bakkum een camping is. We besluiten hier naartoe te fietsen, want op de eerste dag al ruim 100 km. fietsen is wat ons betreft wel voldoende.

Zondag 01 augustus 2004
Bakkum - De Koog (Texel) 74,0 km
Het is niet zo zonnig als gisteren als we om 08.30 uur vertrekken van de camping. Het eerste stuk kom ik (Petra) moeilijk op gang. Tegen de korte klimmetjes tegen de duintoppen voel ik nog de rit van gisteren in mijn benen. Maar na een kop koffie in Bergen aan Zee gaat het lekker. De vele klimmetjes over de duintoppen waarop we na de koffie getrakteerd worden matten ons enigszins af, maar we houden het tempo er goed in. Het is een drukte van belang langs de kust. Niet zo zeer met strandgangers, vanwege de weinige zonneschijn, maar wel met fietsers en wandelaars met loslopende honden of kleine kinderen. Opletten dus! We proberen de pont van 12.30 uur vanuit Den Helder te halen naar Texel, maar we halen em net niet. Het volgende uur meer kans. Als kind ben ik (Petra) heel vaak op Texel geweest. Oude herinneringen komen boven tijdens het fietsen over dit eiland. We brengen een bezoek aan Oom Joost en Tante Nelie. Ook mijn ouders zijn hier vandaag op bezoek. De tent wordt in de tuin opgezet en er wordt voor ons gekookt. Wat een luxe.

Maandag 02 augustus 2004
De Koog (Texel) – Tzummarrum 104,3 km
Ontbijtservice, een overheerlijk glas vers uitgeperste sinaasappelsap kwam Oom Joost ons brengen. Die luxe kennen we normaliter niet. De dag is goed begonnen, de zon schijnt en erop uit op de fiets. Wat een heerlijk leven. Eenmaal weer op het vaste land verlaten we Den Helder aan de zuidoost zijde. Langs landelijke wegen fietsen we door Hippolytushoef en Den Oever om via de Afsluitdijk Friesland te bereiken. Het is niet echt leuk fietsen vanwege het langsrazende verkeer. We waren eerst van plannen om via de Waddeneilanden (eilandhoppend van Texel - Vlieland en Terschelling) over te steken naar Friesland. Door de ongunstige vaartijden en het niet varen van het veer op de eerste dinsdag van de maand kostte dit veel tijd en konden we weinig fietsen. Dus besloten wij anders en helaas een minder fraaie route te fietsen. Het is flink trappen door de zij- tegenwind. Maar na ruim 1,5 uur fietsen we de volgende provincie binnen. Over de dijk langs de Waddenzee met pal tegenwind bereiken we Harlingen. Hier blazen we uit op een terras en nuttigen een lekker bord lasagne. we besluiten nog zo'n 1,5 uur door te fietsen en dan houden we het voor gezien. Midden in het dorp Tzummarrum is een rustige camping met een prachtig uitzicht over de achterliggende weilanden.

Dinsdag 03 augustus 2004
Tzummarrum - Warfhuizen 93,2 km
We worden wakker van de zon die al op de tent schijnt. Het is pas 07.00 uur, maar het belooft wederom een mooie dag te worden. Zo na ruim een uur is alles weer op de fiets geladen en de bidons gevuld met water dan kunnen we vertrekken. Al snel volgen we weer de Waddendijk en fietsen door kleine buurtschappen. Na de koffie in Ferwert volgen we de tocht richting Lauwersoog. Bovenop een dijk zien we de Waddeneilanden Ameland en Schiermonnikoog liggen. Het venijn zit in de staart, want het laatste stuk naar Lauwersoog hebben we evenals gisteren pal tegenwind. Na een lekkere maaltijdsalade op een terras met uitzicht over de Waddenzee en het veer naar Schiermonnikoog stappen we weer op de fiets. We fietsen nu in de provincie Groningen. Langs de Waddenkust is het nog toeristisch, maar eenmaal verder in het Groningerland merken we de ruime opzet en dunbevolkte gebieden van het Noorden. We fietsen door kleine rustige dorpjes over rechte wegen met aanweerszijden enkele huizen, meestal twee kerken en kasten van boerderijen het kop-hals-romp type. We kamperen in stijl bij de boer. Een mooie camping met grote priveplaatsen langs de Kromme Raken in Warfhuizen. We lezen in een opgehangen krantenartikel dat deze boerderij is omgebouwd tot enkele woonhuizen, waar nu drie gezinnen wonen. Ook aan dieren ontbreekt het niet, varkens, eenden, een paard. Als je van rust en ruimte houdt is het prachtig wonen hier.

Woensdag 04 augustus 2004
Warfhuizen - Appelscha 86,0 km
We worden gewekt door knorrende varkens en een boer die al zeer vroeg aan het werk ging. Nog even blijven liggen, luisteren naar de geluiden van de vogels en een snurkende kampeerder. Het is heerlijk fietsen zo over het Groninger platteland. In deze zeekleistreken wordt het dorpsgezicht vaak overheerst door een stellingmolen. Oldehove het eerst volgende dorp waar we doorheen fietsen heeft zelfs twee van dergelijke windmolens.. In Zuidhorn drinken we koffie. Een werkelijk alleraardigst plaatsje met prima voorzieningen en niet zo ver van de stad Groningen. Als we langs een makelaarskantoor wandelen zien we dat de woningen in deze streek aanmerkelijk goedkoper zijn dan in de randstad. We fietsen langs het Leekstermeer en zijn in de provincie Drenthe, dit meer is namelijk precies de grens tussen Groningen en Drenthe. We komen door de brinkdorpen Roden, Langelo, Norg en Westervelde. De brink is een met eiken omgeven gazon of plein op een centrale plaats in het dorp. Het is niet iets typisch Drents, want ook Brabantse dorpen hebben een brink. Opnieuw in Friesland en wel in Appelscha. Het is hier een drukte van belang en op een van de vele terassen strijken we neer voor een koud biertje en wat eten. Ten zuiden van Appelscha fietsen we door een uitgestrekt natuurgebied, Het Drents-Friese Wold. In 1998 is dit gebied uitgeroepen tot nationaal park. Hoewel de bossen overheersen, is het gebied gevarieerd, heuvelachtig stuifzand, heide en vennen. We zien een hert over het pad springen van het ene bos hups het andere bos in. We kamperen bij de Blauwe Lantaarn. Deze camping is eigenlijk vol, maar we mogen voor een nacht kamperen op het sportveld.

Donderdag 05 augustus 2004
Appelscha - Hattem 111,1 km
Alles weer ingepakt en op weg. We willen vandaag een flinke afstand overbruggen, zodat we vrijdag op de Veluwe fietsen. Zaterdag hebben we een rustdag gepland en willen we een bezoek brengen aan NP de Hoge Veluwe en het Kröller Müller Museum. Tijdens het fietsen heb ik (Petra) behoorlijk last van mijn rechter achilles. Een vreemde blessure op de fiets, wellicht overbelasting. Smeren met spiroflor helpt, maar niet afdoende, want ik zal er de gehele vakantie last van blijven houden. De route voor en na Wolvega is prachtig. We fietsen door het ruim 600 ha grote natuurreservaat Lindevallei een broekbosgebied met sloten, rietmoeras en "blauwgrasland" (ontstaat onder natte en voedselarme omstandigheden). In dit gebied is geen enkele uitspanning te bekennen dus zetten we zelf koffie. De muggen doen zich goed aan onze armen en benen en in no time worden we een aantal keren geprikt. Snel de boel opruimen en weer verder. De route voert door de Weerribben. We komen regelmatig andere vakantiefietsers tegen. Zo ook in Blokzijl waar een jong gezin (vader, moeder en twee jonge kinderen) uit Leeuwarden de Zuiderzeeroute fietst. De bewolking is verdwenen en de zon begint flink te schijnen, waardoor het zeer warm wordt. Een korte en kaarsrecht dijktraject voert door de jongste provincie Flevoland. We hebben dit nauwelijks in de gaten, tot we een bord Overijssel zien en aan de andere kant van de weg het bord met hierop Flevoland zien staan. Het gebied waardoor we nu fietsen leefde in vroeger jaren van de rietteelt en de turfhandel. Bij Zwartsluis steken we met een veer het Zwarte Water over en verlaten de moerassige kop van Overijssel. Evenlater strijken we in Genemuiden neer op een terras voor een koel glas ijsthee. Het is een welkome afwisseling naast de liters water die we drinken. Met deze temperaturen is voldoende drinken erg belangrijk. Weer op de fiets bereiken we al snel de kleine Hanzestad Hasselt en verder naar Zwolle. Wederom maken we gebruik van een veer om de stad daadwerkelijk te bereiken. Eenmaal in het centrum kunnen we de verleiding niet weerstaan om op de Grote Markt een lekker koud biertje te drinken. In Zwolle zuid doen we boodschappen voordat we naar de camping fietsen. Echter een medewerker van de supermarkt weet ons te vertellen dat die betreffende camping weg is. We besluiten door te fietsen en verderop een camping op te zoeken. HEt is nog even flink trappen om op tijd het veer over de IJssel te halen dat ons naar Hattem brengt. Even buiten Hattem vinden we een kleine camping. Na zo'n lange en warme fietsdag is het 's avonds na een douche genieten van de warme zomeravond. Toch wel vermoeid kruipen we vroeg in de slaapzak.

Vrijdag 06 augustus 2004
Hattem - Otterloo 74,9 km
Petra's kussen is lek. Het kleine scheurtje afplakken met sporttape is niet voldoende (een bandenplakker bleef niet plakken). De zon schijnt uitbundig en het is al warm als we van de camping fietsen. Maar we bereiken al snel de Veluwe en fietsen dan ook veelal in de schaduw. We steken nog diverse heidegebieden over en dan is warmte goed merkbaar. In Vierhouten drinken we koffie, terrassen in overvloed, maar ook wespen. Vandaag weinig afwisseling alleen maar bomen, maar met deze temperatuur vinden we dit niet erg. Eenmaal in Otterloo gaan we eerst wat eten en daarna zoeken we een camping. De VVV geeft ons het adres van een rustige boerencamping zo'n 1,5 kilometer buiten Otterloo. Het Kikkergat is snel gevonden en er is nog plaats. De tent staat en Kees fietst terug naar het dorp om enkele boodschappen te doen en ik ga de fietskleding, ondergoed, handdoeken en sokken wassen. Kan alles lekker drogen in de zon. Dus niet, want het begint ineens keihard te regenen met een klap onweer. Het is een bui die in korte tijd veel regen geeft, maar daarna klaart het weer op en schijnt de zon. De was kan alsnog drogen en 's avonds kunnen we nog lang buiten zitten.

Zaterdag 07 augustus 2004
Otterloo 0 km (rustdag)
Vandaag eens niet inpakken en vroeg op de fiets, maar lekker uitslapen. Was het altijd maar zo, denken we nu. Morgen zijn we weer blij dat we op de fiets zitten, onderweg naar een nieuwe bestemming. Het is zwaar bewolkt en in de verte horen we het rommelen als we naar het dorp fietsen voor een boodschap. We zijn net terug op de camping als het kort, maar hevig begint te regenen. Gelukkig op tijd de was binnengehaald en die maar laten drogen in de binnentent. Gelukkig het is weer droog. We gaan net koffie zetten als Erik en Esther komen. Als het weer begint te spetteren zetten we alles in de tent en rijden we naar Hoenderlo. Een drukte van belang vanwege een snuffelmarkt. Overbodige spullen worden hier te koop aangeboden en dan moet je zelfs nog entree betalen. Ronduit belachelijk, hier gaan we dus niet snuffelen. Bij de plaatselijke fietsenmaker zien we een Koga Miyata World Traveller tandem staan. De eigenaar vertelt ons dat we de fiets per dag kunnen huren. Hij is de enige in Nederland die deze fiets te huur aanbiedt. Goed om te weten, want wij willen wel eens een ritje hierop maken. Opeens begint het weer hard te regenen. Snel een café in. Gezellig bijpratend is het ondertussen weer droog geworden en het blijft droog voor de rest van de dag. De ingang naar NP de Hoge Veluwe is snel gevonden. Op de witte fietsen naar het Kröller Müller. De Van Goghs blijven boeien ook al hebben wij de schilderijen al eens gezien. De terugtocht op de witte fiets vermoeid mij (Petra) meer dan 80 kilometer op mijn eigen fiets met bagage. Terug op de camping luieren we wat en lezen de krant. Voordat Erik en Esther weer terug naar huis rijden, gaan we eerst nog een hapje eten. Na hen uitgezwaaid te hebben, wandelen wij terug naar de camping. We gaan vroeg slapen, want morgen weer op de fiets.

Zondag 08 augustus 2004
Otterloo - Beesd 81,3 km
De tent is nacht van de ochtenddauw als we em inpakken, maar dit betekent vaak wel mooi weer. Het inpakken gaat ons steeds gemakkelijker af en zo zijn we alweer onderweg. De navigator (Kees) moet even inkomen, want in het begin fietsen we verkeerd. Maar dan toch op de route (± 6 km. meer gefietst, maar wel erg mooi). Het eerste stuk fietsen we nog door de bossen, maar we zakken af richting Renkum en volgen hier de Nederrijn. Al fietsend over de dijk en langs De Blauwe Kamer (= een natuurontwikkelingsproject) zien we de Grebbeberg voor ons liggen en de Wageningse berg achter ons. De fikse klim over de top van de Grebbeberg kunnen we vermijden door het fietspad onderlangs te nemen richting Rhenen. Kort fietsen we over Utrechts grondgebied. De wind is gunstig, want we hebben hoofdzakelijk voor de wind. Het schiet dan ook lekker op. We besluiten nog een familiebezoek af te leggen in Eck en Wiel. In de tussentijd is het etenstijd geworden dus dat komt prima uit. We worden voorzien van koude karnemelk, champignonnensoep, brood en beleg. Een prima maaltijd om op verder te fietsen. Ook zijn de bidons weer gevuld met koud water. De route voert ons langs het Eiland van Maurik naar Buren. Hoewel de gemeente BUren al begint bij het dorp Lienden komt pas na de brug over het Amsterdam-Rijnkanaal Buren zelf in zicht. Buren is een van de mooiste plaatsen van de Betuwe door de stadsmuren, oude huizen, de Sint Lambertuskerk en de 'Prins van Oranje' een achttiende-eeuwse korenmolen. Deze molen is genoemd naar Willem van Oranje I. Hij gaf in 1551 het jawoord aan gravin Anna van Buren, een prominente inwoonster van het stadje. Het rivierengebied wordt doorsneden door dwarsdijken om te voorkomen dat bij overstromingen in één keer een heel groot gebied blank komt te staan. Bij Tricht fietsen we ineens langs de Linge, een rustig kabbelend riviertje. Slingerend door boomgaarden, langs molens en oude boerderijen volgen we dit riviertje. Petra kent het gebied waar we zojuist doorheen gefietst zijn van eerder gewandelde Bloesemtochten. Door de met leilinden geflankeerde Voorstraat van Beesd koersen we naar de camping 'Betuwe Strand'. Een grote ANWB camping. Dit soort campings heeft niet onze voorkeur, echter de campings in deze buurt zijn schaars. Gelukkig is het kleine veldje achterin erg rustig. Nadat de tent staat nuttigen we eerst een koud biertje. We zitten nog lang buiten en genieten van de prachtige en vooral warme zomeravond. Een warme trui is nu niet nodig.

Maandag 09 augustus 2004
Beesd - Oirschot 102,7 km
Het was warm vannacht, we hebben dan ook alleen geslapen in de lakenzak. Geweldig om dan zo vroeg op de fiets te zitten. We volgen nog steeds de Linge. We fietsen langs verschillende verdedigingswerken (Fort Asperen, Fort Vuren), bekend als de Hollandse Waterlinie. De vroegere functie van deze forten was het beschermen van het graafschap Holland tegen de Spanjaarden. Vanaf Fort Vuren vaart een pontje naar de andere kant van de Waal naar Slot Loevestein. Tevergeefs wachten wij op het veer, maar die komt niet. We besluiten door te fietsen tot Gorinchem en hier de Waal over te steken naar Woudrichem. Hier vertelt de schipper ons dat hij vanmiddag weer naar Fort Vuren en Slot Loevestein gaat varen. Duitse toeristen veroorzaken de nodige oponthoud op de pont. Al met al hebben we nog niet veel kilometers gefietst. We besluiten een andere route te fietsen naar Heusden om zo enkele veren te vermijden. Heusden is een prachtig oude vestingstad. De Vismarkt is omgeven door oude huizen met karakteristieke gevels. Op een van de terrassen eten we een warme maaltijd. We hebben nog een flink stuk voor de boeg, ongeveer 60 kilometer. Via een slingerende dijk komen Waalwijk en Drunen in zicht. Hier begint een veel droger landschap met heide en dennen. Vroeger lagen uitgestrekte stuifzandgebieden in Noord Brabant, onder andere tussen Waalwijk en Tilburg. In de Loonse en Drunense Duinen is nog iets van dit dynamisch verleden terug te vinden. Deze stuifzandgebieden kan je in de zomer wel vergelijken met een woestijn. Het was hier dan ook snikheet toen we er doorheen fietsten. Bij de Rustende Jager, een uitspanning met een groen bemost rieten dak en een warm hart voor fietsers: er staat een rijwielhulpkist van de ANWB drinken we een koel glas ijsthee en vullen we onze bidons met koud water. Vanaf hier is het nog zo'n 20 km. tot Oirschot. We trappen stevig door en komen om ongeveer 17.30 uur aan op Camping De Bocht. Een rustige kleine camping. De tent is gauw opgezet. Eerst maar wat eten, want we hebben enorme trek. De douche en het leesboek maken ons slaperig. We liggen dan ook om 22.00 uur op bed. Moe van het fietsen en de warmte.

Dinsdag 10 augustus 2004
Oirschot - Thorn 95,4 km
Het was wederom warm vannacht en weinig afkoeling. Toch is het weer luchtiger. De zon wil niet echt doorkomen en er staat meer wind. Eenmaal opweg merken we dat we de bidons vergeten zijn te vullen met water. Via een kleine omweg fietsen we naar Middelbeers en kopen bij een supermarkt water. Fietsend over een zandweg door een cultuurreservaat ligt in een armzalig bosje drie heuvels met een doornsee van ongeveer acht meter. De uitleg op de in brons uitgevoerd plaquette geeft aan dat dit gerestaureerde grafheuvels zijn. In prehistorisch Nederland werden in Brabant de doden verbrand en de as in urnen bijgezet. Tot aan Riethoven, waar we een koffiestop houden gaat de route gedeeltelijk door de bossen. We fietsen verder richting Valkenswaard. Ten zuiden hiervan passeren we het plateau van Malpie, een natte heide. De bodem hiervan is voedselarm en vochtig, dankzij de nabijheid van de Dommel. We fietsen langs de grens met België. Het landschap is een typisch voorbeeld van twintigste-eeuwse ontginngn: rechthoekige akkers en dito bebossing. We fietsen over de Budeler- en Weerterbergen. Weinig spectaculair, want de toppen van de hoogste bergen liggen rond de 5 meter. Na een stuk België en wat kasseien verlaten we de Kempen en dalen af in het Limburgse Maasdal. We naderen Thorn en al van verre zien we de hoge kerktoren. Doorweekt van de regen stappen we het VVV-kantoor binnen om te informeren naar een pension. Met dit weer hebben we weinig zin om onze tent op te zetten. Het pension is gauw gevonden. Het is nog geen vijf minuten fietsen van de historische dorpskern. Wat heerlijk na al die regen een warme douche. De kamer is werkelijk prachtig. Als het minder hard regent, wandelen we naar het oude centrum. Vanaf de kerk hebben we zicht op een rij witgeschilderde huizen.Daarom wordt Thorn het 'witte stadje'genoemd. Na het bezichtigen van de kerk en het oude stadje, drinken we nog wat in een café. Als we terugwandelen naar het pension is alles lekker opgefrist van de regen. Op het terras eten we een boterham en spelen we nog enkele potjes triominos. Nu we tv hebben, kijken we het late journaal. De weersvoorspellingen zijn minder fraai dan de afgelopen dagen, maar we zien wel. En dan lekker slapen op een echt bed.

Woensdag 11 augustus 2004
Thorn - Meerssen 62,8 km
We hebben heerlijk geslapen. Als we de gordijnen openen, zien we dat het weer is opgeklaard en dat de zon doorkomt. Er wordt een uitgebreid ontbijt geserveerd op het terras. Weer eens iets anders dan onze dagelijks ontbijt, 3 boterhammen met jam. Weer op de fietsen, volgen we tot aan de Maas de Vlaanderen Fietsroute. Over de Maas zijn we weer in Nederland. De Maas vormt de grens tussen Nederland en België. Via Roosteren en Susteren zakken we verder af naar zuidelijk Limburg. In Susteren stoppen we voor een kop koffie. De uitbater is zojuist uit bed, want hij ziet er nog slaperig en enigszins verward uit. We fietsen verder door het smalste stuk van Limburg, want geregeld passeren we de landsgrens en fietsen we door Duitse dorpjes. Millen is zo'n dorp en ligt op een heuvel het is even flink klimmen door de korenvelden. Eenmaal boven worden we beloond met een weids uitzicht zover het oog reikt. We dalen we af naar Nederland. De landwegen zijn modderig door de regen van gisteren en er staan enorme plassen. Petra's fiets komt vast te zitten in de bagger. Er zit dus niets anders op dan af te stappen. Ik trek m'n fiets verder. Weer op het droge zit de bagger aan m'n schoenen, benen. Peuterend met een stokje verwijder ik de bagger tussen de voorband en het spatbord van mijn fiets. Gelukkig schijnt de zon uitbundig en zijn m'n schoenen en sokken snel droog. We zien veel wandelaars in dit gebied, die evenals wij neerstrijken op het terras van de Heerlickheid van Terborg. Dit monumentale pand deed voorheen dienst als boerderij, maar is omgebouwd tot uitspanning. Een leuke landelijke locatie. Na de heerlijke salade is het nog zo'n 1,5 uur fietsen naar Meerssen. Enkele kilometers voor Meerssen is een camping. Het is een fikse klim om naar deze camping te fietsen. Maar de kaart heeft ons voorgelogen, want er blijkt helemaal geen camping te zijn. Weer terug en we fietsen naar het plaatsje zelf om bij de VVV te informeren. De VVV is echter gesloten, maar een toevallige voorbijganger weet twee campings even buiten het dorp. We fietsen er snel heen en besluiten op Camping Meerssen te gaan staan. Een kleine rustige camping en de eigenaars zijn aardige mensen. Nadeel is dat pal achter de camping vier maal per uur de trein langsdendert van het traject Maastricht-Heerlen. Gelukkig niet 's nachts. De kerk van Meerssen kent twee bouwstijlen de Romaanse en de Gotische bouwstijl. De kerk is in Romaanse bouwstijl gebouwd, echter in 1320 is er een apart deel aan de reeds bestaande kerk aangebouwd in de gotische stijl. Deze combinatie van bouwstijlen was in Meerssen een succes, want pas tegen het einde van de negentiende eeuw is de kerk voor de eerste maal gerestaureerd. Verder ligt Meerssen strategisch zeer goed ten opzichte van Maastricht en Valkenburg, want beide plaatsen zijn op fietsafstand (± 6 kilometer). 's Avonds is het nog heerlijk weer als we op een terras in Valkenburg neerstrijken. Het is behoorlijk druk dus er is genoeg te zien.

Donderdag 12 augustus 2004
Meerssen 0 km (rustdag)
Het is bewolkt als we opstaan, maar nog geen regen. Komt goed uit, want er moet een was gedraaid worden van fietskleding, ondergoed, sokken en handdoeken. Alles bij elkaar in de machine, thuis doen we het wel weer op de juiste manier. Door de wind is alles snel droog. Als het na het middaguur begint te spetteren, is de schone was opgeruimd in de fietstassen. We besluiten met de bus naar Maastricht te gaan en dat is maar goed ook, want het spetteren is nu veranderd in regenbuien. Op het Onze Lieve Vrouwenplein drinken we een kopje koffie, dat uitgebreid geserveerd wordt met koekjes, chocolaatjes en een koffielikeur met slagroom en tevens met uitzicht op de basiliek. Naast de vele touristen is het ook druk in de stad met winkelend publiek. Echter winkelen kunnen we thuis ook. Wij komen voor de bezienswaardigheden. Varend over de Maas zien we het Bonnefantenmuseum, de eerste Nederlandse cementfabriek en de Sint Pietersberg. De boot legt hier aan voor een eventuele wandeling, maar dat hebben wij al eens gedaan dus wij varen verder. Bij de grote sluizen en tevens de grens met België keren we weer om. Weer aan wal wandelen we door allerlei kleine straatjes, versturen nog enkele kaartjes naar onze kleine nichtjes en neefje en belanden uiteindelijk op het terras van het kleinste café van Nederland voor een biertje. Dat slenteren is meer vermoeiend dan een fietstocht van 80 kilometer. In de tussentijd is het weer opgeknapt en is het zelfs mogelijk om buiten te eten. Met de laatste bus vertrekken we naar de camping. Nog even wat lezen en dan lekker slapen.

Vrijdag 13 augustus 2004
Rondje Heuvelland 45 km
Het is voor het eerst slecht weer. Talrijke buiene met soms veel regen. We trotseren de elementen en met de regenjas gaan we het laatste stuk fietsen van de Tien Provinciën Route en via Schin op Geul en Valkenburg weer terug naar de camping. Na ruim een uur fietsen en enkele klimmetjes bereiken we Withuis, gemeente Eijsden. Eindpunt van de Tien Provinciën Route en tevens startpunt van het Fietserpad. De route loopt echt van grens tot grens. Startend vanaf de dijk aan de Waddenzee tot in Withuis-Eijsden, grens met België. We volgen de route van het Fietserpad om in Valkenburg te komen. Onderweg worden wij nog getrakteerd op een stevige regenbui. Net als de vele wandelaars die wij tegen komen. Zij doen mee aan de Heuvelland vierdaagse. In Valkenburg doen we nog enkele boodschappen en fietsen dan terug naar de camping. Een leuke fietstocht zo door het Limburgse land. We zijn nog maar net op de camping of een hevige regen- en onweersbui barst los. In korte tijd valt er veel water en stormt het gewoon. Na zo'n drie kwartier is het ergste over. Zachtjes horen we het nog tikken op de tent, maar wij zitten droog met een boek en een glaasje wijn. Tussen de buien door koken we nog snel een kant en klare maaltijd. Na het eten gaan we met de bus naar Valkenburg, want de gehele avond schuilen in de tent vanwege het slechte is niet leuk. Het is niet zo druk als woensdag. Een lege terrasstoel is dan ook gauw gevonden. Op een tv binnen zien we beelden van de opening van de Olympische Spelen. Daar is het nu zeer warm, terwijl er een fikse regenbui over Valkenburg trekt. Later op de avond wordt het drukker met lokale jongeren die een avond gaan stappen. Het is inmiddels weer droog als we teruggaan naar de camping. Helaas niet voor lang, 's nachts regent het flink. We slapen dan ook slecht door het harde getik op de tent.

Zaterdag 14 augustus 2004
Meerssen - Huijbergen 49,5 km
Het opstaan valt niet mee als je weinig geslapen hebt. Gelukkig is alles verder droog gebleven. De tent heeft al heel wat testen doorstaan (hevig noodweer in Zuid Frankrijk 2002). De tent is nog drijfnat als we em inpakken, maar als we em vanmiddag weer opzetten en de zon schijnt, droogt ie erg snel. Het begint al goed als we op station Meerssen horen dat de trein naar Maastricht vertraging heeft. Hierdoor missen we de aansluiting naar Eindhoven. Gelukkig is de trein naar Heerlen wel op tijd en halen we op het nippertje de aansluiting naar Eindhoven. Voor het overstappen met de fiets moet je extra tijd rekenen. De fietsen uit de trein tillen, gaat niet gemakkelijk en het overstappen naar een ander perron kan via een lift. Echter hier kan vaak maar weer één fiets in. Maar voorlopig kunnen we rustig zitten. Als we na ruim een uur in Eindhoven arriveren, schijnt de zon. De trein naar Breda staat aan de andere kant van het perron, dat geeft weinig overstapproblemen. Behalve wij gaan er nog meer fietsers mee, maar het lukt allemaal prima. Een half uur later komen we aan in Breda. Via een roltrap verlaten we het station. Vanaf hier is het weer eenvoudig de fietsbordjes volgen in plaats van kaartlezen. Nu volgen we de LF 13 - Schelde/ Rhein route naar Middelburg. Voordat we daadwerkelijk de stad uitfietsen doen we nog wat boodschappen en eten nog wat. Als we weer op de fiets zitten, hebben we de stad snel achter ons gelaten en fietsen door een prachtig bosgebied, langs weilanden. Kortom een afwisselend landschap. In de buurt van Huijbergen vragen we aan voorbijgangers of er een camping in de buurt is. Het dorpje heeft een boerencamping, Costa Kabrita. Costa Kabrita betekent Geitenkust in het Papyaments. Het is geen gewone boerderij, maar een geitenboerderij. De geiten worden dagelijks gemolken (hebben we ook gezien). Van de melk wordt geitenkaas en zelfs geitenijs gemaakt. Dit laatste hebben we geproefd en smaakt erg lekker. Het is onbewolkt en zonnig, de tent staat en wij drinken een lekker koud biertje (op de camping is een koelkast aanwezig). Wat is het leven van een vakantiefietser toch heerlijk.

Zondag 15 augustus 2004
Huijbergen - Veere 94,3 km
De dieren zijn al wakker en de boer allang op als wij weer op de fiets zitten. Het is overal nog heerlijk stil. Het eerste deel van de route gaat nog door het bos, maar we naderen Walcheren met haar vlakke weilanden. We fietsen tot aan Kruiningen onder aan een dijk. Aan de andere kant stroomt de Westerschelde. Nu met dit mooie weer is het prachtig fietsen. Echter in de winter lijkt het ons hier minder aantrekkelijk, kale vlaktes en natuurlijk altijd tegenwind. In de kleine dorpjes heerst nog echte zondagsrust. Je ziet bijna geen mensen op straat en het is erg stil. Toch in Nisse is het dorpshuis geopend waar we voor een prikkie kunnen eten. Als we weer op de fiets zitten, zien we de schoorstenen van het industriegebied Vlissingen-Oost. Gelukkig fietsen we hier met een grote boog omheen richting Middelburg. De zon is achter de wolken verdwenen en de lucht gaat er dreigender uitzien als we op de Grote Markt in Middelburg een biertje drinken. Het is nog vroeg, zodat we besluiten nog 7 kilometer verder te fietsen naar Veere.We hebben de stad nog maar net achter ons gelaten of het begint flink te regenen. Als we het oude stadje in fietsen zien we dat de VVV nog open is. We krijgen een paar adressen voor een pension. Na enkele tevergeefse telefoontjes is het dan toch raak en hebben we een kamer. En wat voor heen. Een prachtige kamer in pension De Craeke tegenover de drukke touristische straat. De eigenaresse vertelt ons dat ze pas vrijdag geopend is en dat wij de tweede gasten zijn. Eerst een lekkere douche en andere kleren aan. Het is bijna droog als we het centrum gaan verkennen. Veere is een leuke oud plaats met mooie bezienswaardigheden. 's Avonds kunnen we zelfs nog buiten eten, want het weer knapte nog op. Dit was maar tijdelijk, want 's nachts heeft het enorm geregend. We waren blij toen we 's morgens wakker werden dat we niet in ons tentje lagen, want daar waren we uitgedreven.

Maandag 16 augustus 2004
Veere - Maasdijk 91,5 km
Het regent met bakken uit de hemel als we de gordijnen openen. Eerst maar ontbijten en alles inpakken. We hebben besloten om vandaag naar huis te fietsen. Dus we slapen vannacht droog. We krijgen een lekker ontbijt met warme broodjes, vers fruit, yoghurt. . Na het ontbijt pakken we de laatste spullen in en om negen uur zitten we gehuld in regenjas op de fiets. Veere laten we al snel achter ons. We fietsen richting duingebied. Als we volgens route onder een viaduct door moeten, blijkt dit ondergelopen te zijn. Dan maar een andere kant uit. Even later kunnen we toch weer de route oppikken. Het is goed opletten op de fiets, want af en toe moeten we flinke plassen ontwijken. We stoppen even om een foto te maken van de Neeltje Jans. Jammer dat door het slechte weer alles zo grijs ziet. We zijn op het volgende Zeeuwse eiland Schouwen-Duiveland. In Burgh-Haamstede drinken we bij de bakker koffie. De winkel annex verkoop van oude gebruiksartikelen toont wat rommelig, maar knus. De koffie en appeltaart smaakt hier uitstekend. We vervolgen de tocht langs Renesse. We fietsen hier snel doorheen, want het is erg druk met touristen. Als we de Grevelingendam passeren zien we Port Zeelande liggen. Enkele jaren geleden zijn we hier met Petra's familie geweest. Het is intussen opgehouden met regenen en lichtblauwe luchten halen ons snel in. Als we in Ouddorp zijn begint opeens uitbundig de zon te schijnen. Snel ons de regenjassen ontdoen en alles laten drogen. Vanwege de wind mee vliegen we over de eilanden en bijna ongemerkt steken we de Haringvlietdam over en zijn we op Voorne Putten, provincie Zuid-Holland. We fietsen hier wel vaker, maar de route naar Brielle is toch nieuw voor ons. Hier strijken we nog even neer op een terrasje voor een lekker koud biertje en dan de laatste kilometers. Nog een maal met de pont en we staan weer op het vaste land. Nu de laatste 6 kilometer naar huis. Als we langs het LF1 bordje komen waar we twee weken geleden gestart zijn dan denken we terug aan een zeer geslaagd rondje Nederland.

TOTAAL HEBBEN WIJ 1.278,9 km GEFIETST

Home